บันทึกของข้าพเจ้า

ความรักมั่นคงของพระบิดาดำรงเป็นนิจนิรันดร์
4-8-2011
ชีวิตของข้าพเจ้าส่วนใหญ่ของข้าพเจ้าในช่วงนี้มีทั้งเรื่องแปลกๆน่าสนใจ บางทีก็เงียบอย่างประหลาด ราวกับพระระงับงานของเราไว้ช่วงหนึ่ง เพื่อให้ข้าพเจ้ามีโอกาสพักผ่อนตามฉบับ School Girl นับว่าควรของคุณพระองค์ โดยหลังจากที่ข้าพเจ้าออกจากสภาซีโมน (เรียกชื่อยาวๆเขาซะเสียหมด) ข้าพเจ้าไม่มีงานรัดตัวเหมือนตอนที่ยังเสนองานกับพ่อคนเดิม ข้าพเจ้าจะส่งเมล์บอกจำนวนสมาชิกที่ต้องการเข้าร่วมด้วย รายชื่อและรายระเอียดทุกครั้งที่พบกับท่าน... แต่คราวนี้ไม่มีอีกแล้ว เรากลับไม่เจอหน้าพ่อคนนั้นอีกหลังจากเรื่องนั้น ข้าพเจ้าเลือกถูกข้างแล้ว เลือกจะอยู่ท่านที่ดีกว่าจะยอมเข้าไปมีส่วนกับเทีย ดั๊กลาส ข้าพเจ้าไม่มีทางแน่ใจได้เลยว่า้เธอจะสร้างปัญหาอะไรเพิ่มหลังจากเรื่องครั้งนี้ บางทีคนเราก็ต้องฟังและคิดบ้าง จากความคิดของข้าพเจ้า เทียเป็นคนน่าหลงใหลและเปี่ยมด้วยความรู้ที่มากกว่าข้าพเจ้า แต่เธอพยามมากเกินไป อยากเป็นสิ่งที่เธอยังเป็นไม่ได้
"หากข้าำพเจ้าอยากจะเป็นโป๊ปข้าพเจ้าก็จะเป็นได้หรอ ข้าพเจ้าจะยอมให้คนมากมายคุกเข่าลงขอพรจากข้าพเจ้าหรอ?"...โดยที่ข้าพเจ้าไม่มีพลังอะไรที่จะมอบให้พวกเขา ดังนั้นผู้ที่ก้าวเข้ามาในตำแหน่งนั้น สิ่งของพวกนั้นก็ไม่มีความหมายอะไรเลยกับความพยายามทั้งหมด...เพราะไม่ใช่พระที่เลือกเธอ แต่เป็นการช่วงชิงตำแหน่งที่ผู้อื่นที่ได้รับเลือกควรได้มาด้วยความชอบธรรมและการโกหก


ข้าพเจ้าเปลี่ยนไปใช้ชีวิตในที่ที่มีความสงบ ละทิ้งหอวังนนท์ ข้าพเจ้ามีความสุขกับความสงบและเพื่อนที่น้อยลง รวมทั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้นอีกภายในเดือนหรือสองเดือนหน้า ข้าพเจ้าต้องเตรียมแผนขนานใหญ่เอาไว้ออตตาวิโอ้เป็นคนฉลาดเกินกว่าจะอยู่กับความล่าช้า ข้าพเจ้ายังติดใจถึงเรื่องงบประมาณและนโยบาย ทางที่ดีเราควรหานักบัญชีไว้ทันทีที่มีโอกาส เพราะทุกอย่างจะได้ลงตัวพอดี


สำหรับเรื่องงบประมาณ ข้าพเจ้าคิดว่าควรพูดกับออตตาวิโออีกรอบ เพื่อความแน่ใจ เพราะทุกอย่างต้องมีความแม่นยำและถูกต้อง ส่วนเรื่องที่เหลือเป็นเรื่องของฝ่ายบริหาร (อ้าว ก็เราด้วยนี่หว่า) อีกเรื่อง เรื่องหลักความเชื่อ เราจะลอกเซ็นต์จอห์นมาเลยหรอ หรือควรมีการปรับแต่งให้เหมาะสมกับวัฒนธรรมของคนไทยดี? และมองดูกฎเกณฑ์ทั้งหมดที่เราปฏิบัติกันมาแล้วมาปรับให้เข้ากับทวีปเอเซีย รวมทั้งบทสวดประจำวัน