อยากกลับสวรรค์แล้ว

ข้าพเจ้าเดินทางมานาน
เดินทางมาไกล
ยอมให้ ยอมอาย ยอมชนะ ยอมเสียศักดิ์ศรี ยอมถอย ยอมลุก ยอมเริ่มใหม่ฯลฯ...

สุขภาพข้าพเจ้าไม่ค่อยดี เคยแอบบอกพระเจ้าบ่อยๆว่าเกลียดกายดิน

ตอนนี้ใครต่อใครก็ชมข้าพเจ้ามาก พระเจ้าก็ชม..
ว่าข้าพเจ้าสวยงาม

สวยซิ! ไม่สวยได้ไง ข้าพเจ้าต่อสู้แทบตายกว่าจะได้แต่ละอย่างมา กว่าจะสวยได้ขนาดนี้
เบื้องหลังไม่ใช่ง่ายเลย..ขอบอก
สง่าราศีของJCอยู่ที่กางเขน ความสวยงามของข้าพเจ้าก็อยู่ที่น้ำลายที่ถูกถมใส่หน้า การเยาะเย้ย เย้ยหยัน
การปรักปรำ การดูหมิ่น การถูกเฆี่ยนตี การถูกทอดทิ้ง การถูกใส่ร้าย การอดทนอย่างถึงที่สุด
ข้าพเจ้าก็ต้องย่อมงดงามซิ

คิดถึงพระเจ้า

และข้าพเจ้าก็แอบขอพระเจ้าบ่อยๆว่าอยากกลับบ้าน แต่พระเจ้าก็คือพระเจ้า
มีคนที่รู้ความต้องการของข้าพเจ้าด้วย

ทำไงดีข้าพเจ้าอยากกลับสวรรค์แล้ว

ประมาณสิบปีก่อนได้ มีคต.2 คนมาทักตรงกันเฉยเลยว่า ข้าพเจ้าเหมือนรออะไรบางอย่าง
เหมือนนัดใครไว้แล้วนั่งรอ จน1ใน2คนนั้นพูดขึ้นว่าเหมือนเด็กรอพ่อมารับกลับบ้าน
โอโห้! พระวิญญาณบริสุทธิ์จริงๆ!!!
ใครจะรู้ความในใจมนุษย์ ถ้าไม่ใช่ Holy Spirit !!!!!

จนปัจจุบัน ที่สุดของข้าพเจ้า ก็คือการนั่งรอ ข้าพเจ้ารอใครบางคนมารับข้าพเจ้ากลับบ้าน

พี่น้องท่านอื่นก็คงมีประสบการณ์เหมือนอย่างข้าพเจ้าบ้างแน่ๆแหละ

พระเจ้ารู้นิสัยข้าพเจ้าดี ว่าคนอย่างข้าพเจ้าจะไม่ยอมกลับสวรรค์ง่ายๆหรอก
ถ้าบำเหน็จและสง่าราศีในสวรรค์ของข้าพเจ้ายังไม่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆล้นปรี่เพียงพอ
พระองค์รู้จักมนุษย์ทุกคนจริงๆ

พี่น้องเชื่อไหมผ่านมาจนบัดนี้ หลายปีดีดัก ยังมีคน"นั่งรอ"ชะเง้อสอดสายตามองหาผู้ปกครอง
ที่คาดหวังว่าจะมารับเขาอีกแน่ะ เก่งจริงๆ รอได้..นาน...ขนาดนี้ สุดๆ..

ข้าพเจ้าคิดถึงเขามาก..

ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถอดทนรอเขา ให้เขามาหาเราได้อีกนานแค่ไหน ข้าพเจ้าใจร้อน
เป็นคนใจร้อนอยู่แล้ว วู่วาม..

อธิษฐานเพื่อข้าพเจ้า(ธรรมิกชนอีกหนึ่งคนของท่าน)ด้วย